ب. گسترش فرهنگ دینی و علم و دانایی
ج. ایجاد امنیت در داخل و مرزهای کشور اسلامی
د. اجرای حدود الهی و شرایع و احیای سنّت نبوی و اقامه شعائر دینی
دولت برای تحقّق اهداف پیشین، باید اقدام‌های متعدّدی از جمله امور ذیل را انجام دهد:

1. 1. توزیع ثروت طبیعی و اموال دولتی به صورتی که فاصله طبقاتی زیاد رخ ندهد.(حشر:۷)

1. 1. تعدیل درآمدها از راه گرفتن مالیات با لحاظ حفظ عمران و آبادی

1. 1. تأمین فقیران و نیازمندان

1. 1. ادای بدهی بدهکاران

1. 1. انتخاب کارگزاران صالح

1. 1. نظارت دقیق بر عملکرد نهادهای دولتی, قضایی, لشکری

1. 1. برپایی نظام قضایی عادلانه و تضمین حقوق افراد

1. 1. مراقبت از حقوق کارگران و کشاورزان در روابط بین صاحبان کار و سرمایه

1. 1. برخورداری از نظام اداری مناسب

1. 1. نظارت بر بازار و جلوگیری از احتکار وحمایت از قیمت عادلانه

1. 1. ایجاد ارتش قوی و نیرومند با برخورداری از نیروهای صالح

1. 1. برپایی نظام آموزش عمومی جهت ارتقای فرهنگ دینی و تصحیح روابط اجتماعی

1. 1. حمایت از عمران و آبادی به وسیله بخش خصوصی

1. 1. تحقّق سرمایه‌گذاری زیر بنایی مورد نیاز، که بخش خصوصی انگیزه یا توان انجام آن را ندارد و جامعه به آن نیازمند است

1. 1. زمینه‌سازی برای رفع فقر

در پرتو آموزه‏های اسلام ، اندیشه‏وران مسلمان معتقدند: اسلام طرفدار اهداف و آرمان‏هایى است که اجراى آن‏ها بدون دخالت دولت دشوار است و براى این مطلب، مبانى متعدّدى مطرح کرده‏اند. جامعه نیازهای ضروری دارد که تنها حکومت می تواند آن نیازها و احتیاجات را برای جامعه تامین نماید(دین و عرصه سیاست دراندیشه امام خمینی، ۱۳۷۸)
۲-۵- رفاه وتامین اجتماعی وابزارهای حکومتی ایجادآن
بشر در طول تاریخ همواره نیازمند ارضای نیازهای حداقلی خویش برای گذران زندگی بوده است. آغاز رفاه اجتماعی را می توان از آنجا دانست که انسان ناگزیر از زیست جمعی برای زنده ماندن بود و به تشکیل گروه‌های کوچک و جوامع ابتدایی برای این مهم اقدام کرد و از اینجا بود که اتحاد در مقابل دشمنان گوناگون و دیگر خطرات علاوه بر حس نوع دوستی باعث شد انسان‌ها به همیاری متقابل روی آورند.
رفاه اجتماعی همان توسعه است و توسعه نیز نیازمند مداخله دولت، لذامختصری به اجزای رفاه اجتماعی که عبارتند از تامین اجتماعی، آموزش، بهداشت، اشتغال و مسکن پرداخته می شود.
واژه رفاه اجتماعی ترکیبی از ۲ کلمه رفاه و اجتماعی است.کلمه رفاه، اشاره به حالتی از سلامت، شادی، سعادت و خوب بودن و مساعدتی بویژه به صورت پول، غذا و دیگر مایحتاج ضروری که به نیازمندان ارائه می شود دارد. کلمه اجتماعی نیز متضمن ارتباط رفاه با جامعه و مقابله با خطراتی است که در زندگی جمعی با آن روبه رو هستیم.
رفاه اجتماعی تعبیری است معطوف به وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که حفظ کرامت انسانی و مسئولیت پذیری افراد جامعه در قبال یکدیگر و ارتقای توانمندی‌ها از اهداف آن است. در زیر به تعاریفی مختصر از معنا و مفهوم رفاه اجتماعی اشاره می شود:
۱) مجموعه سازمان یافته ای از قوانین، مقررات برنامه‌ها و سیاست‌هایی است که در قالب موسسات رفاه و نهادهای اجتماعی به منظور پاسخگویی به نیازهای مادی و معنوی و تامین سعادت انسان ارائه می شود تا زمینه رشد و تعالی او را فراهم آورد.
۲) مجموعه شرایط و کیفیت‌هایی است که نیازهای فردی (جسمی و روانی) و اجتماعی آحاد جامعه را در حد قابل قبول تامین کرده و همه مردم از زندگی در آن شرایط احساس امنیت زیستی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی داشته باشند.
۳) نظامی ملی از برنامه‌ها، کمک‌ها و خدماتی است که به تامین آن دسته از نیازهای روانی، اجتماعی و اقتصادی کمک می کند که اساس بهبود شرایط فردی و اجتماعی است.
۴) مجموعه متشکلی از خدمات، موسسات و نهادهای اجتماعی که هدف آن کمک به افراد جامعه، گروه‌های مختلف و خانواده‌ها به منظور توفیق آنان در حصول به یک زندگی مطلوب است.
همان گونه که ملاحظه می شود در تمام تعاریف بالا، عنصر مداخله دولت و نهادهای عمومی در تامین و ارائه خدمات اجتماعی و تمشیت اقتصاد در راستای بهبود وضعیت رفاهی افراد جامعه دیده می شود. امروزه رفاه اجتماعی را نه تنها هدف توسعه بلکه زمینه ساز آن نیز دانسته و حتی گام را فراتر از آن گذارده و اعتقاد بر این است که بین توسعه و رفاه اجتماعی این همانی است؛ بنابراین جامعه ای که خواهان توسعه پایدار است باید به اصلی ترین عامل توسعه یعنی نیروی انسانی بذل توجه کافی داشته باشد.
به طور کلی می توان ۳ نوع نگرش نسبت به رفاه اجتماعی از یکدیگر تمییز داد:
۱) نگرش حداقلی:
که از آن به عنوان (پسماندی) نیز تعبیر می شود و براساس آن دخالت دولت در کمک به نیازمندان نهی شده و تنها زمانی که جامعه، خانواده و بازار از این مهم باز مانند، دخالت می کنند.
۲) نظام مشارکتی:
مبتنی بر اشتغال و مشارکت افراد در تامین منابع مالی و سیاست‌های رفاهی است.
۳) نظام جامع رفاه:
که مبتنی بر رفاه نهادی است و در آن دولت‌های سوسیال دموکرات عهده دار ارتقای سطح کیفی و کمی افراد جامعه می شود و رفاه باید مانند خدمات عمومی برای آحاد کشور تامین شود. رفاه نه فقط برای فقرا، بلکه برای همگان است.

• • اجزای رفاه اجتماعی

رفاه اجتماعی شامل ۵ جزء مهم است که به اختصار به هر یک اشاره می شود.
الف) تامین اجتماعی
اساسا زمینه ساز تامین اجتماعی را می توانیم به بیمه‌های اجتماعی نسبت دهیم که بخش مهم آن را شکل می دهد. این برنامه در تمام دیدگاه‌ها مورد تقدیر قرار می گیرد؛ زیرا مبتنی بر مشارکت سه جانبه دولت، کارگر و کارفرماست. از این روی عنصر استحقاق و شایستگی در آن در مقایسه با دیگر برنامه‌های رفاهی نمایان تر است.
تامین اجتماعی به عنوان حقی بشری است که در مواد ۲۲ و ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی از آن یاد شده است. این حق از کرامت ذاتی بشر نشأت گرفته و جزو حقوق بنیادین بشر محسوب می شود که نه تنها دولت‌ها بلکه جامعه بین المللی مسوول تضمین آن هستند.
تامین اجتماعی را می توان به موجب قانون و حکم دادگاه از طریق الزام کارفرما به ایفای تعهدات خویش در برابر کارگران، بیمه کردن آنها و بالاخره به وسیله یک سازمان مرکزی یا محلی دولتی یا موسسات نیمه دولتی در امور بیمه ای و غیر بیمه ای فراهم کرد.
بنابر تعریف مقاوله نامه شماره ۱۰۲ سازمان بین المللی کار مصوب۱۹۵۲میلادی، تامین اجتماعی به منزله حمایتی است که جامعه برای اعضای خویش از طریق مجموعه ای از ابزارهای عمومی ارائه می کند تا جبران فقدان یا کاهش درآمد حاصله از کار را که از رویدادهای متفاوتی نشأت گرفته است، بکند. (مانند بیماری، حاملگی، حادثه ناشی از کار، معلولیت، پیری و مرگ نان آور؛ ارائه مراقبت بهداشتی به مردم و ارائه مزایا به خانواده‌های عائله مند). این مقاوله نامه به بیان استانداردهای حداقلی درخصوص ۹ شاخه تامین اجتماعی یعنی مراقبت بهداشتی، مزایای بیماری، مزایای بیکاری، مزایای کهنسالی، مزایای حوادث ناشی از کار، مزایای خانواده، مزایای حاملگی، مزایای معلولیت و مزایای سرپرستی می پردازد.
تامین اجتماعی حمایتی است که از طریق مجموعه ای از اقدامات همگانی برای مقابله با پریشانی اقتصادی و اجتماعی، از سوی جامعه برای اعضای خود تدارک می شود که در غیر این صورت این پریشانی به واسطه قطع یا کاهش چشمگیر درآمد بر اثر بیماری، بارداری، حادثه ناشی از کار، بیکاری، از کارافتادگی، سالمندی و مرگ پدیدار می شود؛ همچنین ارائه مراقبت پزشکی و پیش بینی کمک هزینه برای خانواده‌های دارای کودک را در بر می گیرد.