علت وارد کردن آمریکا به این مجمع، ان بود که اعضای آ.سه.آن نقش متوازن کننده‌ی ایالات متحده را به عنوان رکن ثابت امنیت منطقه ای، به رسمیت شناختند و آن را به عنوان مکمل مجمع بومی منطقه ای، در مقابل نوسانات در تعهدات آمریکا تصور نمودند. همچنین کشورهای عضو احساس کردند، چندین قدرت بزرگ مانند آمریکا، ژاپن و چین به گونه ای در جنوب شرق آسیا ذینفع هستند. مجمع منطقه ای آ.سه.آن درپی استفاده از فرصت ها، جهت تنظیم یک دستور کار بومی به جای تعیین دستور کار از سوی قدرت‌های خارجی است. مجمع منطقه ای آ.سه.آن، اختیار پرداختن به سه موضوع ذیل را دارد:
۱- اعتماد سازی،
۲- دیپلماسی بازدارنده،
۳- حل و فصل مناقشات.
بیشترین توفیق مجمع در زمینه ی اعتماد سازی بوده است، که از آن جمله می توان به مبادله‌ی داوطلبانه ی وضعیت بودجه دفاعی، گفتگوهای روزافزون در خصوص موضوعات متعدد امنیتی و افزایش تماس ها میان نهادهای نظامی کشورهای عضو، اشاره داشت. مجمع در خصوص اقدامات الزام آور و همچنین محدودیت های تسلیحاتی توفیق کمتری داشته است. در مجموع، مجمع منطقه ای آ.سه.آن ، موفقیت هایی در زمینه چند جانبه گرایی داشته است. [۲۴۳]
به طور کلی آ.سه.آن به عنوان یک نهاد منطقه ای، گسترش امنیت منطقه ای را وجه همت قرار داده است و مساعی قابل توجهی را به صورت چند جانبه به انجام رسانده است از آن جمله:
۱- فعالیت های امنیت محور از طریق مجمع منطقه ای آ.سه.آن،
۲- آموزش عملیات های بشر دوستانه،
۳- گسترش فرهنگ دیپلماسی پیشگیرانه،
۴- گسترش فرهنگ اعتماد سازی و همکاری متقابل،
۵- گسترش اقدامات شفاف سازی و مسئولیت پذیری در امور تسلیحات متعارف،
۶- تقویت ظرفیت های سیستم های هشدار دهنده نظامی،
۷- همکاری در امور نظامی و مقابله با اقدامات تروریستی،
۸- همکاری در امور حفظ صلح، در راستای اهداف سازمان ملل متحد.[۲۴۴]
به نظر می‌رسد اکنون، کندی پیشرفت مردم سالاری و نقض حقوق بشر در میانمار، مهمترین چالش سیاسی در آ.سه.آن باشد. در این خصوص، به رغم تلاش های فراوان رهبران کشورهای جنوب شرقی آسیا، بحران میانمار بر موفقیت این اتحادیه در انسجام سیاسی منطقه ای تاثیر منفی گذاشته است.[۲۴۵]
۴-۵- بخش پنجم : سیر تکامل
۱- دوره بی تحرکی و فعالیت های غالبا سیاسی(۱۹۶۷-۱۹۷۶)
انگیزه تشکیل آ.سه.آن ، ایجاد فضای با ثبات منطقه ای ، ترس از کمونیسم، بی‌اعتمادی به قدرت های فرامنطقه ای، پیشبرد توسعه اقتصادی، کنترل جاه طلبی‌های اندونزی و غیره بود. اعتقاد به این است که آ.سه.آن برخلاف اتحادیه اروپا در راستای اهداف ناسیونالیستی اعضا قرار داشت؛ به این معنی که آن ها در آغاز فرایند ملت سازی قرار داشتند و ایجاد یک تشکل منطقه ای را در این راستا ارزیابی می کردند. در حالی که هدف از وحدت اروپا ، دوری از آموزه های ناسیونالیستی بود.[۲۴۶]
۲- دوره تحرک و جهت گیری های سیاسی و اقتصادی(۱۹۹۲-۱۹۷۵)
به منظور مقابله با پیشروی کمونیست ها در هند و چین و جنوب شرقی آسیا، اتحادیه آ.سه.آن نیز فعال گردید و به عنوان نخستین گام ، اجلاس سران کشورهای عضو در ۲۴ فوریه ۱۹۷۶در بالی اندونزی برگزار گردید که در این اجلاس “پیمان مودت و همکاری در جنوب شرقی آسیا“ و “اعلامیه توافق در آ.سه.آن “به تصویب رسید.[۲۴۷]
از نظر پیشرفت اقتصادی، در درون نهاد آ.سه.آن باید گفت که؛ از همان سال ۱۹۷۶ و برگزاری اجلاس سران در بالی، سه پروژه اقتصادی در درون آ.سه.آن تعریف شد که دو مورد از آنها صنعتی بود و سومی هم برای تسهیل تجارت طراحی و تدوین شد. دو طرح صنعتی با مشکلاتی مواجه شدند اما سومی که موافقت نامه تجارت ترجیحی بود، اجرایی شد و عملکرد بهتری داشت.[۲۴۸]
پایان نامه - مقاله - پروژه
اساسا مهمترین ابزارهای سیاسی و اقتصادی که رهبران آ.سه.آن برای پیشبرد همگرایی در این دوره در پیش گرفتند، عبارتند از :
۱- تصویب معاهدات الزام آور در زمینه صلح و ثبات منطقه ای،
۲- ابتکار پروژه های صنعتی،
۳- ابتکار پروژه های هم تکمیلی صنایع
۴- سرمایه گذاری های مشترک صنعتی،
۵- ترتیبات مربوط به کاهش تعرفه های تجاری و تعرفه های ترجیحی،
۶- هماهنگی های سیاسی و تجاری با همسایگان و شرکای تجاری و سیاسی مهم در قالب ایجاد گروه های دیالوگ و کمیته های همکاری.[۲۴۹]
۳- دوره پویایی و گرایش بیشتر به همکاری های اقتصادی ، سیاسی و فرهنگی (۲۰۰۹-۱۹۹۲)

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...