انحراف معیار

 

کمترین

 

بیشترین

 

چولگی

 

کشیدگی

 

 

 

هویت شهری

 

۷۰۷/۰

 

۷۸۷/۰

 

۶۳۸/۰

 

۵۵۳/۰-

 

۹۹۰/۱

 

۱۸۹/۰-

 

۷۲۱/۰-

 

 

 

محلات قدیمی

 

۲۵۱/۰

 

۲۰۰/۰

 

۲۲۳/۰

 

۰۰۰/۰

 

۱

 

۱۷۸/۱

 

۴۱۴/۱

 

 

 

میادین شهری

 

۰۸۶/۰

 

۰۵۸/۰

 

۰۹۸/۰

 

۰۰۰/۰

 

۶۵۰/۰

 

۶۹۶/۳

 

۱۸۲/۱۹

 

 

 

فضاهای باز

 

۳۲۱/۰

 

۱۰۰/۰

 

۹۸۲/۰

 

۲۴۰/۱-

 

۵۳۰/۶

 

۹۵۵/۴

 

۲۵۹/۳۰

 

 

 

تفسیر جدول: در جدول فوق میزان شاخص­ های مرکزی و پراکندگی پاسخ های ۱۰۰ پاسخگو آورده شده است. براین اساس چنانچه ملاحظه می شود: میانگین و انحراف معیار هویت شهری معادل با ۶۳۸/۰± ۷۰۷/۰،محلات قدیمی ۲۲۳/۰± ۲۵۱/۰، میادین شهری ۰۹۸/۰± ۰۸۶/۰، فضای های ۹۸۲/۰± ۳۲۱/۰ می باشد. همانطور که ملاحظه می شود میزان انحراف معیار هویت شهری تقریبا زیاد است.

همچنین مقدار کشیدگی ها نشان می دهد که برای متغیرهای محلات قدیمی، میادین شهری، و فضاهای باز حول میانگین بیشتر است و بنابراین کشیدگی مثبت وجود دارد ولی برای هویت شهری کشیدگی منفی است و تمرکز حول میانگین کمتر است.
۴-۴-۲- آزمون فرضیه ها
در آزمون فرضیه‌ها یا آزمون معناداری، پژوهشگر، فرضیه صفر را رد یا قبول می‌کند. یعنی اینکه اگر H0پذیرفته شود، فرض می‌شود که H1 رد شده است و اگر H0 رد شود H1 پذیرفته شود. برای تعیین معناداری آماری یک مطالعه پژوهشی، پژوهشگر باید سطح احتمالی یا سطح معناداری آن ‌را تعیین کند؛ تا فرضیه صفر در مقابل آن آزموده شود. اگر نتایج مطالعه احتمالی، کمتر از این سطح را نشان دهد، پژوهشگر می‌تواند فرضیه صفر را رد کند. هرگاه اثبات نتیجه ی پژوهش احتمال بالایی داشته باشد، پژوهشگر باید فرضیه صفر را تأیید کند؛ در حقیقت، از آنجا که فرضیه صفر، عموماً بیان نمی‌شود، قبول یا رد، در فرضیه “پژوهش” به ‌کار بسته می‌شود، نه در فرضیه صفر(دلاور، ۱۳۸۷).
به ‌منظور تدوین فرضیه‌های پژوهش، پژوهشگر هم از قیاس و هم از استقرا استفاده می‌کند. بنابراین برای تنظیم فرضیه دو منبع بالقوه وجود دارد: