ایتالیا ، فرانسه ، اتریش ، کانادا

۱۹۹۰

اسلوونی ، بوسنی ، مجارستان ، مالزی ، رومانی ، کلمبیا ، نیجریه ، برزیل ، سنگاپور ، لهستان ، بلغارستان ، چک ، اسلواکی

۱۹۵۰

آفریقای جنوبی ، اسرائیل ، هند ، بلژیک ، فنلاند ، ژاپن

۲۰۰۰

ویتنام ، مقدونیه ، یوگسلاوی ، پاکستان ، نیوزیلند

دلیل تاسیس اولین بیمه اعتبار یا پوشش تضمین اعتبار در اواسط قرن ۱۹ در اروپا ، نیاز به این نوع بیمه در تجارت با نقاط دوردستی مانند استرالیا، نیوزیلند و هند احساس بوده است . بعد از جنگ جهانی اول، صادرات به کشورهایی که قبلاً دشمن محسوب می شدند تا حدودی دشوار بود، درنتیجه، خدمات بیمه اعتبار توسط دولت ها به مثابه ابزاری جهت تشویق صادرات به کشورهای پرخطر بنیان نهاده شد.
وظیفه اصلی مؤسسات بیمه اعتبار صادراتی بیمه نمودن قراردادهای صادراتی در مقابل خطر عدم پرداخت می باشد. این مؤسسات خطر کلاهبرداری، تقلب و ورشکستگی را مدیریت نموده و از این طریق صادرکنندگان و بانکها را در برابر خسارات احتمالی حمایت نموده و در عین حال اعتبار اعطایی بانکها به صادرکنندگان را تحت پوشش قرار می دهند. بدین ترتیب مؤسسات اعتبار صادرات با بسط فرصت های بازار امکان و قدرت رقابت صادرکنندگان را در مقابل رقبایشان فراهم می آورد. بطور خلاصه مؤسسات اعتبار صادراتی از طریق سازوکار مدیریت ریسک پرداختها می‌توانند:
اعتماد صادرکنندگان را از طریق پوشش ریسکهای سیاسی و تجاری افزایش دهند ؛
ظرفیت رقابت با سایر رقبا در سایر کشورها را ایجاد نمایند ؛
اطلاعات مستند و قابل اتکاء را جمع آوری و به روز نموده و در اختیار صادرکنندگان قرار دهند ؛
مشاوره های کارشناسی فنی در رابطه با تجارت و تأمین مالی خارجی ارائه دهند ؛
در امر تأمین مالی قبل و بعد از حمل از طریق بانکها به صادرکنندگان کمک کنند ؛
تجارت بین المللی را تسهیل نمایند ؛
فرصتهای بازار را بسط دهند ؛
از طریق جایگزینی معاملات حساب باز بجای اعتبارات اسنادی ، موجبات صرفه جوئی در هزینه و زمان صادرکنندگان را فراهم نمایند ؛
ارتباط صادرکنندگان با مشتریان خارجی را ارتقاء دهند.
در برخی کشورها این خدمات توسط دستگاه های دولتی ارائه می شود و در برخی دیگر توسط شرکتهای دولتی و در برخی دیگر نیز شرکتهای خصوصی به این مهم می پردازند.
در این خصوص ۴ مدل را می توان ارائه داد :
۱-مدل شرکت خصوصی به عنوان عامل : این مدل در فرانسه ، آلمان ، هلند و تا همین اواخر در آفریقای جنوبی استفاده شده است ؛ کوفس در فرانسه ، جرلینگ – ان .سی.ام سابق در هلند. این شرکتها سیاستهای بیمه ای را به عنوان عامل دولت دولت ارائه می دهند. تصمیمات کلیدی توسط دولت گرفته می شود اما مسئولیت با شرکتهای خصوصی است (نه تنها خدمات بلکه آنالیز ریسکهای مربوطه نیز مدنظر است).
۲-اداره دولتی : در کشورهای OECD از جمله انگلستان و سوئیس از این مدل استفاده می شود .
۳-آژانس های خودمختار (مستقل) : رایج ترین شکل است. اشکال متفاوتی دارد در این مدل تسهیلات اعتباری به شکل خودمختار ارائه می شود . نظیر SACEدر ایتالیا . برخی دیگر موسسات خدمات کامل هستند .
۴-ECA مجازی : یک الگوی نسبتاً جدید است . در نیوزیلند این الگو پس از خصوصی سازی و ملی شدن ECA در دهه ۱۹۸۰ توسعه یافت . در این حالت ECA وظیفه آنالیز ریسک و ارائه راهکار و رهنمود به دولت را بر عهده دارد . (Concept Paper on the Creation of a Reginal Export Credit and Finance Scheme, 2001, p.5-6)
برخی از ECA ها ابتدا بر اهداف تجاری پیشرفته تمرکز می کنند و برخی دیگر بر بیمه و گارانتی در جهت حمایت از صادرات تکیه دارند و برخی دیگر برای حمایت از صادرات و بیمه بر سرمایه گذاری تمرکز می کنند . در کانادا این موسسه (EDC) ضمن حمایت از صادرات و سرمایه گذاری به اشکال دیگر نیز صادرات را کمک می نمایند (Shayerah Ilias , 2011, p.10-11).

ECAs بیشتر به تامین مالی صادرات میان مدت و بلند مدت می پردازند.
به طور کلی کشورهای توسعه یافته نظیر آلمان ، انگلستان برای حمایت از صادرات از مدل موسسات بیمه و تضمین بهره جسته اند.(در میان کشورهای آسیایی بنگلادش از این مدل بهره می جوید) (Concept Paper on the Creation of a Reginal Export Credit and Finance Scheme , 2004).
در ارائه تسهیلات توانایی مالی بانکها مهم است ؛ در کشورهای در حال توسعه بانکهای تجاری توان ارائه تسهیلات به اندازه کافی به دلیل کمبود بودجه یا بدهی را ندارند.
۲-۲-۱-۳-مدل ترکیبی (فعالیت همزمان اگزیم بانک و موسسات بیمه و تضمین صادرات)^[۱۰]
در این مدل در کنار یک بانک دولتی تخصصی (اگزیم) ، یک نهاد دولتی دیگر نیز به عنوان موسسه بیمه و تضمین صادرات وجود دارد . بدین ترتیب تامین مالی در اگزیم بانک و بیمه تضمین در موسسه بیمه و تضمین صادرات متمرکز می شود . هر چند که اگزیم بانک راساً می تواند به صدور بیمه نامه و ضمانت نامه اقدام نماید ، لیکن این دو به عنوان مکمل یکدیگر به فعالیت می پردازند .
کشورهای در حال توسعه بیشتر از این مدل استفاده می نمایند .
در واقع این مدل ترکیبی از دو مدل پیشین ( آمریکایی –اروپایی) است.
همانطور که پیش از این اشاره شد این مدل در کشورهای آسیایی غالب است . جدول زیر نام برخی از کشورهای آسیایی که از این مدل استفاده می کنند ، بیان می نماید؛ (Concept Paper on the Creation of a Reginal Export Credit and Finance Scheme, 2001, p.26)
«جدول۲-۲»

نام کشور

نام موسسه

ECA

EXIM