۲-۳-۵- پل دیماجو^[۲۰]

به نظر دیماجو، علی رغم تأکید وبر بر تمایز بین طبقه و گروه منزلتی، تا کنون دربارۀ فرهنگ پایگاهی کمتر تحقیق شده است. در واقع بیشتر تحقیقات، پایگاه منزلتی را با پرستیژ شغلی و پایگاه اجتماعی اقتصادی اندازه گرفته اند )اعظم آزاده،۱۳۷۹) دیماجو به منظور بررسی سرمایۀ فرهنگی، بازگشتی به نظریۀ اولیه وبر ‌در مورد طبقه و پایگاه منزلتی را پیشنهاد می‌کند. طبقه در نظر وبر یک گروه به معنای واقعی و شامل روابط شخصی نیست، برعکس، پایگاه از مشارکت افراد در گروه و فرهنگ آن و یا به عبارت دیگر از انتظارات رفتاری پذیرفته، قابل تفکیک نیست. فرهنگ پایگاهی سبب پیوستگی گروهی و تمایز آن از سایر گروه ها در جامعه می‌گردد. اما وبر مشخص نمی کند گروه منزلتی دارای ساختاری به هم پیوسته و متراکم و یا گروهی بی شکل و در نهایت یک شبکۀ اجتماعی غیر محدود است )همان،۲۹) ‌گروه‌های منزلتی با ایجاد محدودیت در امکان دسترسی دیگران به فرصت های مادی و فرهنگی خود با وضع قواعد خاص، امروزه بیشتر عضویت طبقاتی را محصور به گروه منزلتی کرده‌اند. زیرا فرصت‌های مطلوب برای مبادله توسط گروه منزلتی محدود و مقید می شود )همان، ۲۹ ) بدین ترتیب طبقه و پایگاه دو شکل جداگانه و متمایز سازمان اجتماعی اند، ولی در اقتصاد بازار و در تغییرات شدید فنی و اقتصادی، مرزهای پایگاهی کمتر دقیق و به جای آن طبقه برجسته می‌گردد. در این حالت ‌گروه‌های منزلتی تمایلی به بی شکلی و توسعه شبکه های اجتماعی به جای ‌گروه‌های کاملاً محصور دارند و طبقه و پایگاه با همدیگر محصور می‌شوند )همان، ۳۰) در شرایط اقتصاد بازار امروزی به علت تقسیم کار وسیع، تحرک جغرافیایی وسیع، توسعه وسایل حمل و نقل و ارتباطات جمعی، افزایش شهرنشینی، سطح تحصیل، کاهش اهمیت خانواده گسترده و فرصت بیشتر برای عضویت در طبقۀ متوسط، شبکه های اجتماعی فردی و به ویژه شبکه های طبقه متوسط، وسیع تر، متعددتر و پراکنده تر شده اند. همچنین، افراد در زندگی روزمره با مخاطبان بیشتری روبه رو هستند. در چنین وضعیتی به جای ادراک نقش های تعیین شده در اجتماعات کاملاً اداری مرزبندی شده، شناخت و درک بر اساس انجام عمل رمز دادن به نقش های خاص و رمزگشایی از آنان صورت می‌گیرد )همان،۳۰)

بدین ترتیب پایگاه دیگر قابل تحویل به عضویت و موقعیت گروهی نیست و بیشتر تابع یک روند فرهنگی می شود و بر اساس ملاحظات چهره به چهره در یک شبکۀ اجتماعی پراکنده تثبیت می شود.

قابلیت مشارکت در فرهنگ یک پایگاه، خود منبع و مرجعی برای ایجاد ادراک، منزلت و ساختن شبکه های اجتماعی می شود که می‌تواند در کسب بعضی امتیازات مفید واقع شود. امکان مشارکت در یک فرهنگ پایگاهی با پرستیژ بالا، افراد را به ارتباط با کسانی که تخصص پاداش ها را کنترل می‌کنند و بدین ترتیب روند قشر بندی را شکل می بخشند، قادر می‌سازد )همان، ۳۳۰)