۳-)گواهی پزشکی در خصوص سلامت متقاضی و اشخاصی که در خانه او زندگی می‌کنند.
۴-) کپی از اسناد که به دارائی‌های مالی متقاضی مربوط باشد.
سپس متقاضی بایستی در مصاحبه‌های انجام شده توسط نمایندگان شورای محل که با هدف ارزیابی پذیرش پیشنهاد شده به موجب معیارهای مالی، اجتماعی، تربیتی و خانوادگی صورت می‌گیرد، حضور پیدا کندویلی نو و همکاران (۲۰۰۷ ) ص ۲۴۰ . پس از تکمیل تحقیقات، کمیته تأیید به متقاضی اعطا یا رد تأییدیه اطلاع داده می‌شود. در این تصمیم‌گیری تعداد فرزندان در صورت موجود بودن که متقاضی مجاز است به طور همزمان آنها را بپذیرد مشخص می‌شود و بیانیه‌ای ارائه می‌گردد که برخی ویژگی‌های فرزندانی را که قرار است پذیرفته شوند در آن اعلام می‌دارند مثل سن ویلی نو و همکاران (۲۰۰۷ ) ص ۲۴۱. اگر از اعطای تأییدیه به متقاضی امتناع شود،او می‌تواند روند تصمیم‌گیری را نزد یک دادگاه اجرایی دنبال کند. این تأیید برای یک دوره پنج ساله مؤثر است و تا وقتی معتبر می‌باشد که در صورت نقل مکان متقاضی به محل دیگر در فرانسه، در برابر رئیس شورای محل نقل مکان ثبت گردد.^[۵۱]

۴-۴-۲- رویه قضایی
متقاضی باید تقاضایش را برای فرزندخواندگی رسمی به سمع دادگاه محلی که در آن مقیم است برساند. چنین درخواستی می‌تواند به محض اینکه بچه‌ای که در معرض فرزندخواندگی در کنار متقاضی قرار می‌گیرد ارائه شود. به هر حال اگر این تقاضا در خصوص (فرزندخواندگی مطلق) باشد،دادگاه می تواند درخواست را فقط بعد از انقضای یک دوره ۶ ماهه بررسی کند، که در آن فرزند به طور موقت در کنار متقاضی قرار داده می‌شود ویلی نو وهمکاران (۲۰۰۷) ص ۲۴۷ . این تقاضا ممکن است مستقیماً به دادگاه و یک قاضی داده شود که دادگاه بایستی درخواست را بررسی کند. شرایط قانونی اعمال شونده برای متقاضی و فرزند پذیرفته شده تأیید شود. دادگاه اقدام به تحقیق کلی می‌کند و قدرت تحقیق را دارد تا ارزیابی کند که آیا این فرزندخواندگی با بالاترین درجه به نفع فرزند است یا خیر؟ مرکز خدمات اجتماعی کودکان نیز می‌تواند اطلاعات ارائه شده توسط متقاضی را در خلال رویه اجرایی با دادگاه مکاتبه کند. قاضی مداخله‌کننده نیز می‌تواند تحقیقاتی را که فکر می‌کند لازم است انجام دهد؛ و سرانجام دادگاه ممکن است درخواست فرزندخواندگی را بپذیرد یا از اعطای آن امتناع کند. دادگاه هم چنین ممکن است حکمی در خصوص « فرزندخواندگی عادی» بدهد اگر متقاضی درخواستی برای آن داده باشد این درخواست می‌تواند در عرض ۱۵ روز از پذیرش فرزند توسط متقاضی، از سوی قاضی مداخله‌کننده یا شخص ثالثی که روند تصمیم‌گیری به او سپرده شده مورد بررسی قرار گیرد(همان).
۴-۴-۳- رضایت لازم برای ارائه حکم فرزندخواندگی
هم پدر بیولوژیکی و هم مادر بیولوژیکی بایستی به فرزندخواندگی رضایت بدهند، تا وقتی که والد بودن آنها برقرار باشد. وقتی یکی از آنان فوت نماید و نتواند رضایتش را اعلام دارد یا حقوق و اختیار والدینی‌اش را از دست داده باشد، رضایت دیگری کافی است. وقتی فرزندخواندگی با احتساب صرفاً یک والد ایجاد شود آن والد بایستی رضایت برای فرزندخواندگی را بدهد. وقتی هر دو والد فوت شوند یا قادر به رضایت‌دادن نباشند یا حقوق مربوط به والدینی را از دست داده باشند، رضایت توسط شورای خانوادگی بعد از دریافت مشاوره شخصی که واقعاً از بچه مراقبت می‌کند داده می‌شود.
برای بچه‌هایی که تحت قیمومت دولت قرار می‌گیرند و والدینشان به فرزندخواندگی رضایت ندادند، شورای خانوادگی (یعنی یک مقام عمومی متصدی سرپرستی) بایستی رضایت خود برای فرزندخواندگی را اعلام کند (قانون شماره ۶۰۴-۹۶ مصوب ۵ جولای ۱۹۶۶). وقتی که فرزندخوانده بیش از ۱۳ سال داشته باشد، بایستی شخصاً برای فرزندخواندگی رضایت دهد. رضایت نزد منشی اعظم دادگاه محلی داده می‌شود که در آن شخص مربوط مقیم است و در حضور یک محضردار یا نزد نماینده‌های دیپلماسی یا شورای فرانسه داده شود. به جز جایی که رابطه خونی یا پیوند در اثر ازدواج تا درجه ششم بین قبول‌کننده فرزند و فرزند‌خوانده وجود دارد، رضایت به فرزندخواندگی کودکان زیر ۲ سال فقط زمانی معتبر است که کودک به بخش خدمات اجتماعی کودکان یا مرجع مجاز دیگری برای فرزندخواندگی تحویل داده شده باشد. دادگاه که حکم فرزندخواندگی را اعطا می‌کند چنانچه مشخص شود که رضایت به طور غیر توجیه‌کننده یا همراه با سوء نیت داده شده، رضایت والدین پذیرنده را در عرض ۲ ماه لغو می‌کند(همان).
۴-۴-۴- شرایط اطفالی که به فرزندخواندگی‌سپرده می‌شوند
چندین گروه طبقه‌بندی شده از کودکانی که به موجب قانون فرانسه صلاحیت فرزندخواندگی را دارا هستند عبارتند از:
۱-) کودکانی که والدین آنها یا شورای خانوادگی آنها به طور معتبر رضایت خود برای فرزندخواندگی آنها را اعلام کردند.
۲-) کودکان تحت قیمومت دولت (کودکان پیدا‌شده، کودکانی که به آنها بی توجهی شده و ایتام، کودکان رها شده)
۳-) اطفالی که به موجب رأی دادگاه اطفال مطرود و سر راهی اعلام شده باشند.
امکان پذیرش کودکان خارجی نیز وجود دارد. برای کودکان زیر ۱۵ سال، فرزندخواندگی طبیعتاً زمانی طبیعی است که در آن کودک در خانه پذیرندگان مربوط برای حداقل ۶ ماه زندگی کرده باشد. برای کودکان بیشتر از ۱۵ سال، فرزندخواندگی مطلق در خلال صغیر بودن وی و در عرض دو سال پس از رشد سنی او مجاز است. اگر کودک قبل از رسیدن به سن ۱۵ سالگی در خانه اشخاص زندگی کرده باشد که نیازهای قانونی برای فرزندخواندگی را برآورد نکرده باشند یا این کودک فرزندخواندگی عادی در موردش صدق کند، آنجا که بیشتر از ۱۳ سال سن داشته باشد، او می‌بایست شخصاً رضایت خود در مورد فرزندخواندگی مطلق‌اش را اعلام نماید(همان).
گروه اول« فرزندخواندگی با موافقت ابوین یا شورای خانوادگی» آنان وقتی به فرزندخواندگی پذیرفته می‌شوند که شورای خانواده یا ابوین آنها نسبت به این امر راضی باشند. اگر طفل مشروع یا غیر مشروع تصدیق شده به وسیله ابوین، موضوع فرزندخواندگی واقع شود، در این صورت رضایت پدر و مادر با هم لازم است. بر عکس هر گاه یکی از ابوین فوت شده و یا غائب و محجور گردد، رضایت دیگری کفایت می‌کند (ماده ۳۴۸ق م).
رضایت ابوین و توافق هر دو نفر وقتی که از هم طلاق گرفته و یا در حالت افتراق جسمانی باشند لازم است.
موافقت و رضایت شواری خانواده در یکی از چهار حالت زیر لازم می‌آید:
۱-) وقتی که پدر و مادر هر دو فوت شده باشند.
۲-) وقتی که پدر و مادر هر دو محجور و فاقد اراده معتبر باشند.
۳-) وقتی که پدر و مادر از ولایت قهری طفل محروم شده باشند.
۴-) وقتی که نسب طفل ثابت و محقق نباشد.
در این چهار مورد، شورای خانواده با اطلاع کسی که طفل تحت سرپرستی و مراقبت او است نسبت به فرزندخواندگی طفل موافقت و رضایت خود را اعلام می کند (ماده ۳۴۸- بند ۲ ق م).
رضایت اصولاً بموجب سند رسمی خواه در محضر دادگاه بخش محل اقامت یا سکونت رضایت‌دهنده و خواه در دفاتر اسناد رسمی و خواه در نزد مأمورین سیاسی یا کنسولی فرانسه باید تحقق یابد.
وقتی که طفل تحت نظر مؤسسه خیریه و پرورشگاه یا سازمان کمک اجتماعی باطفال قرار دارد، قانون موافقت مؤسسه را کافی می‌داند.
قانونگذار رضایت ابوین را در یک مهلت کوتاهی قابل عدول دانسته است تا اینکه اگر ابوین واقعی طفل بعلت فقر و گرفتاری مالی، ناچار به موافقت و رضایت بوده‌اند، بتوانند از آن عدول نمایند و این مدت به منظور حفظ منافع طفل سه ماه است (بند ۳ ماده ۳۴۸ ق م).
یعنی طولانی‌بودن مهلت عدول موجب بلاتکلیفی طفل شده و وضع او را به خطر می‌اندازد. با وجود اینکه عدول از رضایت تابع تشریفات خاصی است و باید با نامه سفارشی بعمل آید، معذلک تسلیم طفل به والدین ولو به درخواست شفاهی آنان، دلیل عدول از رضایت محسوب می‌شود.
هر گاه مهلت سه ماهه منتفی گردد ولی طفل عملاً در خانواده بحالت فرزندخوانده وارد شده باشد ابوین طفل می‌توانند از دادگاه تقاضای استرداد طفل خود را نمایند. دادگاه پس از رسیدگی با در نظر گرفتن منافع طفل و اوضاع و احوال،تصمیم شایسته اتخاذ خواهند کرد.
بنابراین اگر طفل عملاً به صورت فرزندخوانده درآمده باشد و مهلت عدول نیز منتهی شده باشد، دیگر پشیمانی والدین تأثیر ندارد (امامی،۱۳۴۹، ص ۴۱۵ تا ۴۱۷).
گروه دوم شامل اطفال سر راهی و مطرود، اطفال متولد از ابوین ناشناس و اطفال محروم از پدر و مادر که هیچ‌گونه وسیله امرار معاش و زیستن ندارد.
گروه سوم عبارتند از آن دسته از بچه‌هائیکه تحت سرپرستی شخص یا مؤسسه خصوصی یا سازمان کمک اجتماعی بوده و ابوین به طور مسلم و قطعی بیش از یکسال آنها را ترک و نسبت به وضع آنان بی علاقه باشند و از اعضاء خانواده طفل در این مدت کسی حاضر به تأمین مخارج طفل نشده باشد که در این صورت دادگاه شهرستان محل سکونت طفل می‌تواند با توجه به اوضاع و احوال قضیه و منافع طفل او را متروک اعلام کند(این اطفال می‌توانند موضوع فرزندخواندگی واقع شوند).
۴-۴-۵- شرایط متقاضیان فرزندخواندگی
طبق قانون مصوب ۱۹۲۳ که طی آن فرزند خواندگی مجاز بر شمرده می شد شرایطی منظور گشت که به موجب آن فقط خویشاوندان می توانستند تقاضای فرزندخواندگی بدهند. در اصلاحیه های بعدی قانون فرانسه شرایط دیگری پیش بینی و محدودیت های موجود کنار رفت (بار ، ۲۰۱۰ ، ص ۱۰۹۶ ).
با احتساب شرایط در خصوص اشخاص پذیرنده، قوانین مرتبط فرانسه لوازماتی را در میان سایر مسائل و شرایط، برای وضعیت مدنی متقاضیان و سن آنها قید نموده است.
۱-) نیازهای وضعیت مدنی: فرزندخواندگی ممکن است به صورت مشترک توسط زوجهای متأهل درخواست گردد که با هم زندگی می‌کنند (از نظر قانون جدا نشده باشند)یا به تنهایی توسط یک شخص مجرد یا تنها یک فرد متأهل. به هر حال جایی که پذیرنده پیشنهاد شده متأهل است و از نظر قانونی مجزا نیست، رضایت همسر او لازم است مگر اینکه همسر قادر به بیان نباشد(مثلاً در کما باشد).
۲-) سن و نیازهای زمانی: همسرانی که به دنبال قبول فرزند هستند باید بیش از ۲ سال از ازدواجشان گذشته باشد مگر اینکه هر دو مسن‌تر از ۲۸ سال باشند. این نیاز سنی در مورد فرزندخواندگی فرزند همسر اعمال نمی‌‌شود. یک شخص مجرد بایستی بیش از ۲۸ سال سن داشته باشد. پذیرنده‌ها بایستی ۱۵ سال از کودکی که پیشنهاد فرزندخواندگی را می‌دهند بزرگتر باشند در مواردی که آن کودک، فرزند یک همسر باشد، تفاوت سنی لازم فقط ۱۰ سال است. به هر حال دادگاه ممکن است با ارائه دلیل معقولانه حکم فرزندخواندگی را ارائه دهد که در آن اختلاف سنی کمتر از نیازها است.
۳-) نیازهای نژادی- دینی: در خصوص نیازهای مربوط به نژاد یا دین هیچ موردی ذکر نگردیده است.
قابل ذکر است که مقامات تأییدکننده فرزندخواندگی عبارتند از: رئیس شورای محلی، یک مقام محلی منتخب همراه با نماینده‌های داخلی به ویژه بخش خدمات اجتماعی کودکان و کمیسیون تأیید، که مسئول رویه اجرایی هستند در حالی که دادگاه محلی مسئول جنبه‌های قضایی روند فرزندخواندگی می‌باشدویلی نو وهمکاران (۲۰۰۷ ) ص ۲۴۰ . استاندارد به کار رفته قبل از ارائه تقاضا برای فرزندخواندگی عبارت است از بهترین منافع برای کودک، و زمانی که کودک بیش از ۱۳ سال سن داشته باشد باید در خصوص فرزندخواندگی رضایت بدهد.از طریق رویه اجرایی، سلامت و توانایی متقاضی برای پذیرش کودک به موجب معیارهای گوناگون (روانشناسی، تربیتی، مالی و موقعیت خانوادگی) ارزیابی و به دادگاه اعلام می‌شود (همان).
۴-۵- فرزندخواندگی کامل(L’adoption pleniere)
به منظور ایجاد نزدیک‌ترین رابطه و علقه‌ی ممکن نسبت به رابطه خونی و طبیعی بین فرزند و والدین، فرزندخواندگی کامل، آثار حقیقی جامعی به وجود می‌آورد و در این رابطه از فرزندخواندگی ساده متمایز می‌شود. فرزندخواندگی کامل در حال حاضر نیمی از درخواستهای سرپرستی در فرانسه را شامل می‌گردد. در واقع قانونگذار به لحاظ نتایج اجتماعی و خطرات و مشکلات فرزندخواندگی و حفظ منافع فرزندخوانده کوشش نموده است که وضع فرزندخوانده را به وضع فرزند مشروع نزدیک نماید فلذا به موجب قانون مصوب ۱۱ جولای ۱۹۶۶ یک نوع فرزندخواندگی کامل به وجود آمد. در این نوع فرزندخواندگی جایگزین کردن یک ارتباط خانوادگی جدید به جای ارتباط خانوادگی فرزندخوانده با خانواده اصلی خود است که برای تحقق آن شرایطی لازم است که این شرایط به دو دسته ماهوی و صوری تقسیم می‌شود.
۴-۵-۱- شرایط ماهوی تحقق فرزندخواندگی
فرزندخواندگی کامل در ابتدای امر مطیع چند شرط اولیه ضروری می‌باشد برخی از این شرایط متوجه قبول‌کننده و برخی متوجه شخص فرزندخوانده است.
۴-۵-۱-۱- شرایط پدرخوانده یا مادر‌خوانده
کسی که می‌خواهد طفلی را به فرزندی بپذیرد باید دارای شرایط زیر باشد:
۱-) اراده: نظر به اینکه فرزندخواندگی یک اقدام و عمل حقوقی است لذا برای صحت آن اراده حقوقی لازم است، بنابراین قبول‌کننده باید دارای عقل و قصد و رضا باشد فرقی نمی‌کند که قبول‌کننده متأهل یا مجرد باشد. در گذشته فقط اشخاص متأهل حق داشتند با همسر خود به شرط آنکه در حالت جدائی نباشد طفلی را به فرزندی بپذیرند ولی بعد از تصویب قانون ۱۹۶۶ امروزه دیگر بین افراد متأهل و مجرد فرقی وجود ندارد اما اگر شخص متأهل باشد و با همسر خود در حال افتراق جسمانی نباشد، باید رضایت همسر خود را در صورتی که فاقد اراده و محجور نباشد جلب نماید (ماده ۳۴۳ق م).
زن و مردی که بدون ازدواج رسمی با هم زندگی می‌کنند اجازه ندارند سرپرستی فرزند را بر عهده بگیرند به نظر می‌رسد پذیرفتن تقاضای اشخاص مجرد یا متأهل به تنهایی بدون رضایت همسر در مورد قبول فرزندخواندگی صحیح نباشد زیرا با هدف اصلی این تأسیس که حمایت از کودکان بی سرپرست و فراهم‌نمودن محیطی امن برای آنان و برخورداری از نعمت پدر و مادر است برخورد نموده و این گونه اشخاص کاملاً قادر به تأمین سعادت طفل و جبران محرومیت وی نخواهند بود.
۲-) زوجین در حالت جدایی نباشند .
۳-)از تاریخ ازدواج آنها حداقل ۲ سال گذشته باشد و هر کدام ۲۸ سال را پشت سر گذاشته باشند.
۴-) افراد مجرد بالای ۲۸ سال سن داشته باشند(این محدودیت سنی برای سرپرستی فرزند همسر پیشین وجود ندارد) (امامی، ۱۳۴۹)^[۵۲].
۴-۵-۱-۲- شرایط فرزند خوانده:
فرزند خوانده بایدواجد شرایط زیر باشد:
۱-) کودک قابل فرزندخواندگی باشد بدین معنی که وی در ابتدای امر باید بتواند به فرزندی گرفته شود یعنی دروضعیت ترک قرار داشته باشد. درواقع این درشرایطی است که امین یا قیم وی با اولیاء فرزندخوانده توافق کنند. و یا این که قانون وی را به عنوان فرد تحت سرپرستی دولت بشناسد (در مورد فرزند بدون خانواده) و یا اینکه ازنظر حقوقی ترک شده اعلام شده باشد (که این مساله در حالتی پذیرفتنی است که والدین وی از بیش از یک سال پیش هیچ گونه حق و حقوقی در خصوص وی نداشته باشند).^[۵۳]
۲-) حداقل دارای ۱۵ سال سن باشد. فرزندان بالای۱۳ سال باید شخصاً نسبت به پذیرش به عنوان فرزندخوانده رضایت بدهند(ماده ۳۴۵ ق م) (قانون شماره ۶۰۴-۹۶ مصوب ۵ جولای ۱۹۶۶).
۳-) پذیرفته شدن در جمع خانوادگی پذیرنده به مدت ۶ ماه یعنی کودک در خانه پذیرندگان مربوط برای حداقل ۶ ماه زندگی کرده باشد (قانون شماره ۱۱۷۹-۷۶ مصوب ۲۲ دسامبر ۱۹۷۶).
۴-) حداقل فاصله ۱۵ سال سن بین فرزندخوانده و پذیرندگان : باید فاصله حداقل ۱۵ سال(و در پذیرش فرزند همسر پیشین ۱۰ سال) بین کودک و والدین آینده‌اش وجود داشته باشد (بند ۱ ماده ۳۴۴). البته این شرط می‌تواند توسط معافیت حقوقی و در مواردی قانع‌کننده برداشته شود. وجود یک رابطه خویشاوندی و یا رابطه قانونی بین طرفین فرزندخواندگی اهمیت زیادی ندارد. در واقع قانون فرانسه اجازه فرزندخواندگی بین فامیلی را در صورتی می‌دهد که برای دست‌یافتن به هدفی مغایر با اهداف خاص فرزندخواندگی نباشد(مثلاً به دست آودن یک امتیازمالیاتی یا حقوقی، ایجاد یک رابطه حقوقی بین زوج غیر رسمی……..).
البته با این وجود یک مورد به عنوان استثناء از شمول اصل یاد شده خارج می شود، فرزند حاصل از زنای با محارم در صورتی که توسط یک رابطه فرزندی به یکی از والدینش وصل باشد توسط دیگری نمی‌تواند به فرزندخواندگی گرفته شود. این راه حل که ابتدا در قانون مدنی مصوب۲۰۰۴ مقرر شد در حکم ۴ ژوئیه ۲۰۰۵ نیز لحاظ شده است (همان).
۴-۵-۱-۳- تحقق فرزندخواندگی کامل
فرزندخواندگی کامل وقتی تحقق می‌یابد که لااقل طفل به مدت ۶ ماه به‌همین منظور در کانون خانواده‌ای پذیرفته‌ شده باشد. در حقیقت این مدت برای آزمایش در نظر گرفته شده است تا معلوم گردد که آیا طفل می‌تواند به خانواده جدید عادت کند و آیا بین طفل و اعضاء خانواده هماهنگی ایجاد می‌شود یا خیر؟
بنابراین بدواً طفل به منظور فرزندخواندگی به متقاضی تسلیم می‌شود تا این دوره آزمایش را طفل در خانواده او بگذراند و پس از انقضاء این دوره، در صورت ایجاد هماهنگی و سلوک، حکم فرزندخواندگی صادر و رسماً اعلام گردد. پس طفلی موضوع این آزمایش قرار می‌گیرد که قابلیت فرزندخواندگی را داشته باشد.