• افزایش سودآوری و رفاه اجتماعی

• بهبود توسعه صنعتی

• بهبود بهره‌وری و بهره‌برداری از ظرفیت

• کاهش هزینه تولید به سبب بالا رفتن توان واحدهای تولیدی و صرفه‌جویی‌های ناشی از مقیاس.

توسعه و افزایش صادرات اثر مستقیم بر درآمدهای ارزی کشور داشته و از این طریق با تأمین منابع ارزی کشورها امکان سرمایه‌گذاری‌های لازم جهت قرار گرفتن اقتصاد در مسیر رشد و توسعه را فراهم می‌سازد. از سوی دیگر، توسعه صادرات امکان استفاده از امکانات بازارهای جهانی برای رشد تولیدت داخلی را مهیا نموده و از این طریق واحدها و بنگاه‌های تولیدی را قادر می‌سازد تا از محدودیت‌های بازار داخلی رهایی یافته و با توسعه مقیاس تولید به‌منظور صادرات بیشتر به بازارهای خارجی علاوه بر کسب درآمدهای ارزی از صرفه‌جویی‌های اقتصادی حاصل از مقیاس تولید، بهره کافی ببرند (صالحیان علی،۱۳۸۲).

شرکت‌ها به دلیل تشویق اکثریت ‌قریب ‌به ‌اتفاق دولت‌ها، فشار رقابتی و علاقه‌مندی به رشد و توسعه، تلاش‌های فراوانی را جهت افزایش صادرات انجام می‌دهند. دراین‌بین باید به اهمیت نقش دولت درزمینه حمایت تعرفه‌ای از تولیدکنندگان داخلی و جبران افزایش هزینه‌های تولیدی توجه نمود. از طرفی افزایش صادرات غیرنفتی به جهت لزوم خروج از اقتصاد تک‌محصولی، ورود به بازار اقتصاد جهانی و عضویت در سازمان تجارت جهانی و ایجاد تنوع در اقلام صادراتی، یکی از ضروریات توسعه اقتصادی کشور می‌باشد و از صنعت مواد غذایی نیز انتظار می‌رود بخش مهمی از این مسئولیت را عهده‌دار شود. لذا این صنعت از طریق صادرات به دو هدف زیردست می‌یابد:

• حضور در بازارهای جهانی که موجب افزایش کیفیت تولیدات و نزدیک شدن به استانداردهای جهانی می‌شود.

• از طریق صادرات می‌توان منابع ارزی موردنیاز سرمایه‌گذاری جدید را به دست آورد.

  1. 1. مزایای صادرات

   

   

صادرات بیش از آن‌که مکملی برای کاستی‌های ارزی باشد، بایستی به‌عنوان یک راهکار محوری در کشور موردتوجه قرار گیرد. به‌طوری‌که از درآمدهای نفتی تنها در جهت سرمایه‌گذاری‌های زیربنایی استفاده شود و با صدور کالاهای غیرنفتی، نیازهای ارزی تأمین گردد و چرخه تولید پربارتر شود.
به‌طورکلی می‌توان گفت که صادرات شامل مزایای زیر می‌باشد:

• برای شرکت‌هایی که اولین بار است اقدام به بازاریابی بین‌المللی می‌کنند، روش صادرات به علت ریسک سیاسی پایین، مناسب‌تر است.

• صادرات، زمانی که ظرفیت بازار کشور میزبان، به‌درستی تعیین نشده است، یک استراتژی مؤثر ورود به بازار می‌باشد.

• از طریق صادرات، شرکت هم می‌تواند، به‌وسیله واسطه‌های مستقل محصولات خود را در کشور میزبان به فروش برساند و هم می‌تواند جهت اعمال کنترل بیشتر بر فعالیت‌های بازاریابی، از طریق کانال‌های توزیع خود به فروش محصولات اقدام نماید.

• صادرات به شرکت امکان می‌دهد که در صورت مساعد بودن شرایط بازار، سطح فعالیت‌های خود را از طریق اقدام به تولید، در کشور موردنظر افزایش دهد.

• روش صادرات به شرکت اجازه می‌دهد، هنگامی‌که شرایط سیاسی یا اقتصادی کشور میزبان نامساعد می‌شود، روابط تجاری خود را بدون متحمل شدن هزینه قابل‌توجهی، قطع نماید (اکبریان و سخایی،۱۳۸۴).

  1. 1. انواع صادرات

   

   

در ادبیات، صادرات را به دو بخش صادرات موردی و صادرات فعال تقسیم کرده‌اند. صادرات موردی هنگامی صورت می‌گیرد که شرکت هرچند وقت یک‌بار به‌طور انفعالی به دلیل داشتن محصول مازاد بر مصرف داخلی، آن‌ها را به خریداران کشور خارجی بفروشد. صادرات فعال هنگامی صورت می‌گیرد که شرکت تصمیم بگیرد محصولاتش را به خارج از کشور صادر کند و در بسیاری از موارد هم دیده‌شده است که سیستم بازاریابی، تبلیغات، بسته‌بندی و حتی نامی متفاوت برای محصول صادراتی خود انتخاب می کند (روستا و همکاران،۱۳۸۳). در هر دو حالت شرکت ممکن است محصولات را در کشور خود تولید نماید که یا آن‌ها را برای بازار موردنظر تغییر می‌دهد و یا به همان شکلی که در داخل کشور مصرف می‌شود، صادر می‌کند.

• • • 1. 1. صادرات مستقیم

       

       

   

   

شرکت­هایی که خریداران خارجی آن‌ها را تشویق به صادرات می‌کنند، معمولاً از این ‌روش استفاده می‌نمایند. به‌علاوه فروشندگانی که صادرات آن‌ها آن‌قدر افزایش‌یافته که می‌توانند هزینه‌های اداره سازمان صادراتی خود را بر عهده بگیرند، نیز از این‌ روش استفاده می‌کنند.
صادرات مستقیم به اشکال زیر انجام می‌شود: